Pirolo(-segoundo)
Orthilia secunda
Ericaceae
Nom en français : Pyrole unilatérale.
Descripcioun :Aquelo pirolo dóu gènre Othilia trachis souto li pin e li faiard de mountagno, e proche di rousage. Fai de rizoumo ço que douno uno coulounìo. Li fueio, basalo, soun óuvalo e rèston dóu tèms de l'ivèr. Se destrìo dis àutri pirolo qu'a si flour, que tiron sus lou verd, en grapo tóuti dóu meme coustat. Coumpara emé li pirolo di gènre Pyrola e Monenes.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 5 à 20 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Camefite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Orthilia
Famiho : Ericaceae
Ordre : Ericales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 4
Ø (o loungour) enflourejado : 3 à 4 cm
Flourido : Printèms
- Estiuéu
Sòu : Si
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Pinedo
- Faio
- Terraire safrous
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Orthilia secunda (L.) House, 1821
(= Pyrola secunda L., 1753 )
Jounc-de-froumage
Juncus effusus
Juncaceae
Autre noum : Jounc-de-toumo.
Noms en français : Jonc diffus, Jonc épars.
Descripcioun :Aquéu grand jounc trachis dins li palun, li mueio e li prado umido. Se recounèis majamen que li cambo, pleno, se roumpon eisa au contro dóu jouncas, Juncus inflexus. L'enflourejado es en ventau e li guèno di fueio soun bruno.
Usanço :Coume soun noum lou dis, aquéu jounc servié à passa tèms à estourri li froumage (TdF). Se fasié de clado emé li tijo mounte èron pausa li caiat.
Port : Grando erbo
Taio : 40 à 120 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Juncus
Famiho : Juncaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : 6
Ø (o loungour) flour : 2 à 3 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1700 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Palun
- Mueio
- Prado umido
- Lono
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Cousmoupoulito
Ref. sc. : Juncus effusus L., 1753